"SANKİ DAMARLARIM ÇEKİLİYOR"
"Ayşe'm oğluşu uyuttum, evin sessizliğinde yazıyorum. Bazen sanki damarlarım çekiliyor gibi oluyor. Hani biri sanki alıp onları büzüştürüyor içimden... Yani öylesine canım yanıyor ki bunu anlatmak zor. Daha üç aylık anayım ben. Analığımın, kadın olmanın en büyük hediyesinin keyfini yaşayamıyorum bile. "
"KAÇ DEFA AYNI HATAYA DÜŞTÜM"
"Hatalıyım! Hatam saf olmak, sevgiye bu kadar çabuk kapılmak. Kötülük ne bilmemek. Her şeye her zaman 'he' demek. Başkaldırmayı bilmemek! Hayatta herkese çok şans vermek. Herkesin, her şeyin bir gün değişeceğine inanmak en büyük saflığım belki de. Ben bu konularda kaç defa aynı hatalara düştüm... Yumuşak olduğum için mi geliyor her şey benim başıma?"
"ÖNÜME ÇUVALLARCA SOĞAN KOYMUŞLAR"
"Bu derece iyi niyetli olmayı artık bırakabilecek miyim bilmiyorum. Kalbim ağzımdan çıkacak gibi çarpıyor her gün. Bu seferki mutluluktan değil ama. Hastalanmaktan korkuyorum. Daha üç aylık bebeğim var ya... Basın medya üzerimden inmiyor malesef. Nasıl yorgunum anlatamam. Sen biliyorsun, gözyaşlarım dinmiyor... 24 saat mi ağlanır? Sanki önüme çuvallarca soğan koymuşlar, sürekli kesiyorum, sürekli doğruyorum. O derece yani. "
"ŞİDDETE NASIL DAYANABİLİRDİM"
"Asla ve asla yalan söylemedim. Sana soruyorum, söyledim mi Ayşe... Sen söyle, hatta azını söylemedim mi? Şiddet ya nasıl dayanabilirdim ki... Kim, hangi kadın dayanabilir ki? Dövmek dövülmek nasıl bir şey! Kadınım anayım hem de yeni ana!"
"HERKES RAHAT BIRAKSIN"
"Ne olur artık beni herkes rahat bıraksın biraz. Oğlum babasını her gün görmeden büyüyecek diye ağlıyorum ben. Hasta ruhlu muyum ki bunları kendime ve başkalarına yaşatıyorum? Hele ki benim gibi sessiz bir kadın. Ben istemem mi evladımızla mutlu huzurlu bir yuva? Daha fazla yazamayacağım.Herkes biraz saygı duyup bizi rahat bıraksın. Valla iyi geldi yazmak..."
Editör: TE Bilişim
