Bu kez oldu..
Bekledik, hakeme sabrettik, az da olsa tribünlerdeydik..
Bu kez tam oldu..
Yusuf Erdoğan attı, herkes kazandı.
Doksanda atılan golün anlamını bir kez daha anladık.
Eeee..
Hep yiyecek değiliz ya?

**
Öyle bir psikolojik savaş veriyoruz ki kendi içimizde,
Hakaretin dibine vururken,
Sevincin en üst noktasını çılgınca yaşıyoruz.
Avni Aker yıkılsa bile,
Unutulur mu bu anlar, anılar?

**
Liseye gittiğim dönem yurtta kalıyordum,
O zaman ne arar canlı canlı maç izlemek..
Rakip Bursaspor..
TV karşısında ekranda ki skorboard'dan takip ediyorum..
Bir yandan saate bakarken, bir yandan skoru süzüyorum..
Arkadaşım yanıma geldi, kulağıma eğildi frikik kullanacak Trabzon dedi..
Bir kulağı radyoda, orada söylenenleri heyecanla bana anlatıyor..
Uzatmak istedi tekini, almadım..
Umudum yoktu, doksan dakika atamayan adamlar son dakika da mı atacak dedim..?
Derken gol oldu dedi, Fenerbahçeli olduğu için pek sevinmemişti...!
İnanmadım, ekrana baktım 1-0 yazıyordu!
O an yurtta ki o haykırışımı unutamadım..
Bir de dün evde ki o son dakika golünün sevincini..
Sanırım seneler geçse de unutulmayacak iki gol..
Gökhan Ünal'ı da yaad ettikten sonra,
Yusuf Erdoğan'ı da unutmamak en güzeli olacak sanırım..

**

Ne demiştik?
"Yiğit Düştüğü Yerden Kalkar"
Selamlar...