Ulan Trabzonlu dediğiniz adam milliyetçi olur,adamına düşkündür,şehrini,takımını canından çok sever.Vatanı milleti,bayrağı,özgürlüğü ve mukaddesatı için ölüme hazırdır.Korku nedir bilmez,onun için varsa yoksa hep milli-manevi değerleridir.Bu değerlerinin en başında da Trabzonsporumuz gelir.Trabzonspor kulübünün bugünlere nasıl geldiğini hiç düşündünüz mü? Hangi badirelerden geçtiğini,ne yokluklar,haksızlıklar,saldırılar yaşadığından haberiniz var mı? En önemlisi de,56 yıllık şanlı tarihini hangi yerli oyuncuların,hocaların,yöneticilerin  tırnaklarıyla kazıyarak yazdığını biliyor musunuz? Bugün düşmanlık yaptığınız,küfrettiğiniz,yerden yere vurduğunuz yavrularımıza nasıl bir haksızlık yaptığınızı keşke bilebilseydiniz. Her yıl bizim mahallenin çocuklarından birini,ya da bir kaçını kurban seçmek nasıl bir heyezandır,nasıl bir saçmalıktır,nasıl bir duygudur anlamak mümkün değil.
Ondan sonra da,canlarından çok sevdikleri kulüplerinden kovulan oyuncularımız ‘bize karşı neden bu kadar agresif oynuyorlar’ diye dert yanıyorsunuz.Suçlu sizlersiniz,kendi öz evlatlarına sabır göstermeyen,adeta tü kaka eden,küfreden siz kendini bilmezlersiniz!
Örneğin,
Hüseyin ne yaptı size he,hangi saygısızlığını gördünüz?Aylarca yedek bekledi,tek bir olumsuz söz ağzından duydunuz mu?Bakasetas’ın ayakkabısı kadar değeri yok muydu arkadaşlar?Adam,babasının yanında Hüseyine ana avrat küfredecek,babası dayanamayıp müdahale etmek isteyecek ama,kamuoyuna ailesi oyundan çıktı diye kavga çıkardı yalanlarını konuşacaksınız. Daha dün ya dün,belki de son zamanların en yetenekli oyuncusunu  Abdüş’e yaptıklarınızı unutmadık! Çocuğu hüngür hüngür ağlattınız,günlerce başı yerde dolaştı,üzüldü,kahroldu resmen. Ben anlayamıyorum Trabzonun öz evlatlarıyla derdiniz nedir? Bugün işler iyi giderken sizin için değerleri yok bunu biliyoruz,hatta defolup gitsinler diye dört gözle bekliyorsunuz bunu da biliyoruz.Keşke bilebilseydiniz,keşke anlayabilseydiniz.
Ama…
Para bittiği,kulübün kapısına icra dayandığı,fareler kulübü terkettiği zaman bizim evlatlarımız demeyi biliyorsunuz.Kurtarın takımı,siz bu kulübün öz evlatları değil misiniz,ne parası,forma için oynayın demeyi kendinizde hak görüyorsunuz!

Asla unutmayın! Dere gider,kumu kalır!
Bu çocuklar bizim,onlar bizim öz evlatlarımız!
Her biri gözümüzün nuru,yarınlarımız,en kötü günde kapısını çalacağımız evlatlarımızdır.Bu haksızlığa karşı kelebek etkisi yaratacağını bildiğim büyük bir mücadele başlatıyorum.
Hüseyinler yalnız değildir,hepimiz Hüseyiniz,hepimiz etle tırnak gibiyiz…